Mümkün değil nezaketi öğretmek;
Ömrü dağ başında geçen ayıya…
Büyük hakarettir, tas ikram etmek
Suyunu yalaktan içen ayıya…
Ne teşekkür bilir, ne thanks ne mersi;
Kabalık illeti bu cinste ırsî.
Neye yarar edebiyat, dil dersi
Vahşi homurtular saçan ayıya…
Yüceltmez adamı giydiği forma,
Pirinç olmaz kırk kez dövülen yarma.
İki kelam edip çeneni yorma
Ağzını üç karış açan ayıya…
Sabah akşam boğazından hır gelir,
Şehri bilmez aklına hep kır gelir.
Toplum kuralları çok ağır gelir
Ormandan ormana göçen ayıya…
Bu türlerde organ iki tanedir,
Duymaz kulak ile düşük çenedir.
Rastlamadı Osman bunca senedir
Sözlerini ölçüp biçen ayıya…
Temmuz 2008 Kayseri
Osman BulutKayıt Tarihi : 10.8.2008 13:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Toplum kurallarını bilmeyen veya bilip de bunlara riayet etmeyenlere hitaben yazılan bir şiir.
O, anlamasa da biz anlarız,taşlamanız çok güzel olmuş tebrikler Osman bey.
Sanırım ikinci kıtadaki '... ne thanks ne mersi; ' ifadesi kafiye ve ölçü dikkate alınarak seçildi.Çünkü halk içinde pek muteber sözcükler değil...Bana göre sözlü anlatımda varken Türkçesi, yaygın olmayan, bilhassa Latin dillerinden alınan sözcükleri ulu orta-birilerine hava atmak için-kullanmakta bir başka ayılık.
Tabii bu yazı dili için geçerli değil...
Ayıları uyaran bu güzel şiire on puanı takdim ediyorum
TÜM YORUMLAR (1)