Bu babanın Özlemi gül
Solmasın bu gül özlem
Bir baba hastaydı ve bakışlarında şu mana
Yazık yazık
Vefa kalmamış evlatta
Ahir zaman yapmış yapacağını
Vefa güneş gibidir güneş yoksa kış ayaklanır
Bu babanın çiçekli özlemi solmasın
Babanın baharı kışa dönmüş bile...
Hastalık da kuyu gibidir
Elimi ayağımı bağlamış hastalık
Çocuklarım özledim sizi
Bende ateş özleminiz
Odalar dolusu özleminiz
Çocuklarım özledim sizi
Şu ağaçların yapraklarını özlediği gibi
Şu evin güneşi özlediği gibi
Toprağın yağmuru özlediği gibi
Ve kurak topraklara döndüm
Şu kış günü bahçedeki ağaçlar benden mutlu
Çürüyor duvarlarım çocuklarım
Kayıt Tarihi : 26.9.2014 18:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hamdi Oruç](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/09/26/bu-babanin-ozlemi-gul.jpg)
Selam ve saygılarımla.
Hele özlemek gibi sevgiden kaynaklanan his, daha fazla tebarüz eder, evlatlarına karşı ebeveynlerde...
Bu hissin yaşandığı anların şiiri işte... Tebrikler Hamdi Bey...
TÜM YORUMLAR (2)