Bu Ayrılık Bana Acı Veriyor

20 yıl aradan sonra karşılaştık sokakta,
Beynim dondu, kalbim yandı o anda,
Koşarak sarılacağımı düşündüğüm anda,
Gerçeği anlayıp, kendimi frenledim son anda.

Senden çektiğim acılar beni öldürecek,
Ya kanseri, ya veremi başıma saracak,
Eğer bana böyle vefasızlıkta direnirsen,
Üzüntüden ölüp, çocuklarım yetim kalacak.
(Kalbimdeki gönül bahçemin gülleri solacak)

Eğer acılarımı dindirirsen, ben de güleceğim,
Ya da ayrılık hasretini çeke çeke öleceğim,
Kıyamette seni tek eşim olarak bileceğim,
Ancak o zaman ben de doyasıya güleceğim.

Sen benim gönlümün sultanı oldun,
Kalbimde hep sadece tek gül oldun,
Neden bana karşı nefretle doldun,
Hasretinin acısından sararıp soldum.

Senden çektiğim acılardan bir gün öleceğim,
Ya kanserden, ya da veremden gideceğim,
Şunu unutma ki senin hasretinden ölsem de,
Bu dünyada tek yarim, kıyamette eşim bileceğim.

Bu ayrılık rüzgarı bana çok acı esiyor,
Benim gönlüm hep hüzünlenip duruyor,
Dünya varlığım olan sen uzaktasın,
Aklıma geldikçe hep kalbim daralıyor.

Bu ayrılık hiçbir zaman mı bitmeyecek?
İçimdeki hicran ve hasret ne zaman bitecek?
Sana olan büyük saygı ve sevgimin karşılığı,
Böyle düşmanlık ve küsme ile mi olacak?

(Aralık-2008-Ankara)