Bu Ayrılığın Ölüsüyüm

Haberdar ol, kaçıyorum uzaklara
Vadilerde düşe-kalka yürüyorum
Buruk bir acı sardı benim içimi
Ardıma bile bakmadan gidiyorum

Bana “dur gitme” diyenler mi var sanki
Kaçkınım, yorgun-argın yürüyorum
Bir yanda toz, bulut esiyor üstüme
Bir gün mü bir ömür mü? Bilmiyorum

Yel esiyor, rüzgâr vuruyor şu böğrüme
Bilmem ben dönse mi, dönmese mi? Sana
Ölüme, acıya, eleme razıyım
İsterim bir kere gel bana, gül bana

Umutsuzluk, çaresizlik yıktı beni
Artık dönülmez bir yolun yolcusuyum
Yar ya uzat ellerini kurtar beni
Ya da ben bu ayrılığın ölüsüyüm

08.01.2017
İstanbul