Bu ateş Yakmaz beni

Bu ateş beni yakmaz
Sen ateşime ateş ekle
Bu dert beni öldürmez
Sen derdime dertler ekle
Çağırdılar beni yine
Kutlu bir göreve
Dedim geliyorum bekle
Ey şerefsiz hain
Az kaldı geleceğim yanına
Sen her an korkuyla beni bekle
Yerin altı da üstü de bir bizlere
Ve alışmışız ölümsüz görevlere
Kalbimizde iman var
Dişimiz arasında ölüm
Yakalanmak bize büyük bir ar
Büyük bir zulüm
O sebepledir dişlerimizin arasında ölüm
Ben yine gidiyorum
Belki bu sefer olmaz dönüşüm
Sen yine de bekleyeceğim dersen gülüm
Ben haberleşirim ölümle her gün
Sen diyorsun ki
“Sonu gelmez bu gidişlerinin
Bitmez bu gidip gelmeyişlerinin
Ve benim çaresizce bekleyişlerimin”
Bir kendini düşünme gülüm
Her an beni çağırıyor ölüm
Ölüm beni bekliyor ben ölümü
Bu yüzden hiç göremiyorum önümü
Beni bir alın yazısı bir kader bekliyor
Ve her gün beni bekleyenlere milyonlar ekleniyor
Artık söz ağızdan çıktı geri dönüşü yok
Emirler verildi emirler alındı
Uyuyanlar uyandırıldı tüm izinler kaldırıldı
Toprak altındakilerin hepsi canlandı
Saklananlar, aklananlar, zindanda sanılanlar
Hepsi birer birer toplandı
Yeminler tazelendi
Gömüler çıkarıldı
Ve abdestler alındı gözler kapandı
İman kalplerimize imamlar camiye saklandı
Kan denizinde yüzmek için birlik olundu
Herkes yerini belirledi sınırlar çizildi
Artık geriye dönüş kalmadı tüm ömürler bitirildi
Ölümle sözleşildi hatta gün bile verildi
Biz ölsek de görev bitmez yaşasak da
Ölüm bizimle biz ölümle kan kayız
Ve hiç ayrılmadan yaşamaktayız
ölüm bize aşık olmuş bizde ölüme
bu yüzden gülerek gidiyoruz ölüme