Sonrası yok bu aşkın
Çıldırmış bi adam,
hiçbirşey hatırlamaz.
Baharı beklemez yakılmış bi ağaç
ölüler ki öldüğünü umursamaz
Atları vururlar yara alınca..
Başaklar ahh, eğilince bicilir
Kalbin durur, aklın gider
Kanın ansızın çekilir.
Sonrası yok bunun işte
Bir sızı sızar kalbine ip ince..
Ve Sevmişse adam dağlar kadar,
Artık yaşamak neye yarar
Ölüm dediğin bir yudumda içilir.
Kundaklanmış bir ev gibi
Dökülür usul usul sıvası
Kül ve dumandan başka
Geride hiçbirşey kalmaz
kalır yüreğinin orta yerinde
Yası..
Bu aşkın sonrası yok
Kelebek ateşe pervane
Yanar kavrulur,
karışır gider yokluğa
Her kıvılcım divane!
Vazgeçer gözbebeklerin ışıktan
Ellerin kurur,
Sözlerin tükenir,
Gönlün ağmaz.
Medet yok başka aşktan
Yok bu aşkın sonrası
Kıyamet olur her yanın
Mahşer inler, yüreğinin ahında
Hesaba çekilirsin...
Aşk yazar günahında
Ateşler püskürür yalnızlığında
Çarpar yüzüne cehennem
Yanarsın kimse duymaz...
Kayıt Tarihi : 17.5.2022 18:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!