Güneşe el sallasam
Ay sırtını dönüyor
Yıldızlardan başlayıp
Tüm ışıklar sönüyor
Sönsün ışıklar sönsün
Geceler beni bilir
Sonuçta her şafağa
Aynı yoldan gidilir
Bu aşkın başı bıçak
Sonu yara olacak
Kim bilir bundan sonra
Ne çiçekler solacak
Yamacında ormanın
Sırt verdim meşesine
Sığınsamda fark etmez
Ucra bir köşesine
Sönsün ışıklar sönsün
Geceler beni bilir
Sonuçta her şafağa
Aynı yerden gidilir
Bu aşkın başı bıçak
Sonu yara olacak
Kim bilir benden sonra
Ne çiçekler solacak
Kayıt Tarihi : 2.6.2010 13:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bütün karanlıkların, en çok karanlıkların ve her umutsuz gibi gözüken beklentinin sonunda da bu yoldan yürünerek/yaşanarak çıkılacaktır şafağa, aydınlığa .... Tarih tekerrür değildir sadece, 'tecrübe ile sabit' in anlatımıdır ...
Kutluyorum şiir ve anlatım olarak çok güzeldi ...
TÜM YORUMLAR (1)