Kaç kişimiz kaldı yaşamımızın bu döneminde…
Kaç kişi gitti yanımızdan…
İhanet etmeyen kaç kişimiz kaldı, kaç kez diz çöktürmek için uğraşıp, başardıktan sonra gittiler yanımızdan…
Belki savrulduk…
Belki dizlerimiz kanadı, belki bastığımız tabanlarımıza dikenler doluştu…
Dizüstü çöktük belki ama avuçlarımızı kanatıp tekrar dikildik… Kanayan yerlerimizi sarmalamamız çok uzun yılları aldı, belki de ağlayamadık, yutkunduk, ama sürtmedik hayatın yamuk tarafına bedenimizi, dağıtmadık kendimizi…
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
