Kaç kişimiz kaldı yaşamımızın bu döneminde…
Kaç kişi gitti yanımızdan…
İhanet etmeyen kaç kişimiz kaldı, kaç kez diz çöktürmek için uğraşıp, başardıktan sonra gittiler yanımızdan…
Belki savrulduk…
Belki dizlerimiz kanadı, belki bastığımız tabanlarımıza dikenler doluştu…
Dizüstü çöktük belki ama avuçlarımızı kanatıp tekrar dikildik… Kanayan yerlerimizi sarmalamamız çok uzun yılları aldı, belki de ağlayamadık, yutkunduk, ama sürtmedik hayatın yamuk tarafına bedenimizi, dağıtmadık kendimizi…
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
