Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sevmek, herşeyi göze almaktır.Sevmek,karşılık beklemeden.. duygulara karşılık görmemeye rağmen sevmek...en zoru da bu olsa gerek...... şairin dedigi gibi 'Böyle sevgiye ömür verilmez mi? ' sevda dolu ve çok güzeldi...yüreğiniz hep sevgiyle dolsun...
Sevmek yüreğini sevgiyle doldurmak benim diyen her kişinin harcı değil sevgili hocam. Sevgisiz insan meyvesiz, ve de gölgesiz ağaca benzediğini Ve de yüreğinde dolu dolu sevgi insanlık olduğunu bu güzel içli akıcı üsluplu Eserin ortaya çıktı. sizin gibi yazmaya deneyeceğim. Bana moral ver dostum.
İnşallah bir adım gerinde sizinle yolculuk yaparım.Daha fazla geride kalmamak için takipçiniz olacağım hocam.
Sevmek, sevda bu demek. Karşılık beklemeden, saf, arı halı bu sevdanın. .....Duyguların en yücesi bu sevda birde karşılıksız oldugunda ....Acısı çok olsada sevdanın en saf halidir.....Kutluyorum Nuri bey Kardeşim....Saygı ve sevgilerimle.
Sevmek en yüce duygu.. Sevmek insan olmanın vazgeçilmez değeri.. Çiçekler nasıl güneşe dönerse, nasıl yapraklar güneşle yeşerirse; sevmek öyledir işte.. İnsanoğlunun 'ruh güneşidir' sevmek...
Hele karşılıksız sevgi... O bir başkadır, sevilen bilse de, bilmese de...
Yine ozanca yazılmış çok etkili bir şiir Nuri Bey, değerli Şair... Tebrik ediyorum şiiri ve sizi..
Değerli dost
Yüeğine,emeğine.kalemine sağlık.
Güzel şiirdi.
Beğeniyle okudum.
Kutlarım sevgili dostumu.
Başarılarınızın devamını dililyorum.
Sevgi ve saygılar sunuyorum dost kaleme......
'İşte sevgi'' dedirten bir şiir..Harika, hatta ötesi...
Çok çok çok beğendim..
Bunu okuyanın,donmaz mı kanı
Güllük gülistanlık olmaz mı yanı
Ceyhan’dan istesin helâldir canı
……Bu sevgili uğruna ölünmez mi?
Gerçekten çok beğendiğim bir şiir oldu; içten ve sevgi dolu; tebrikler... 10 puan +ant. Sevgiyle kalın...
Meğer daha önce bu harika eseri listeme almışım, yorum yazmak bugüne nasip oldu. Selam ve saygılarımla.
Böyle sevgiye gerçekten şapka çıkartılır, o sevgi başa taç olur ve uğrunda ölmeğede değer. Çok çok güzel bir eser, tam puanımla listeme alıyor, selam ve saygılarımı sunuyorum.
Duyarlı bir çalıima fedakarca bir yürek
sesi kutluyorum tebrikler Ozan hocam. t.p. 10
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta