Bu aşk bize fazlasıyla büyüktü.
Ne sende bütün tabuları yıkacak cesaret,
Ne de bende savaşacak güç vardı.
Ne sende sevdanın uğruna tozu dumana katacak bir yürek,
Ne de bana gün doğacak bir şans vardı.
Bu aşk bize fazlasıyla güçtü.
Ben sevmeleri prangalı bir esir,
Sen gününü gün eden bir Hercai.
Ben sevdanın tutsağı olan bir Zülal,
Sen herşeyi yerle bir edecek ziyankârdın.
Bu aşk bize fazlasıyla yüktü.
Ne sen yıkık duvarları örecek bir erbaptın,
Ne de benim sana açılacak bir camım vardı.
Ne sen karanlığıma ışık yakacak gönül ehliydin,
Ne de ben gökyüzünden yıldızları gönlüne dökebildim.
Bu aşk bize fazlasıyla ağırdı.
Aşkımız umuda hiç bağlanmamalıydı.
Ne bu yorgun gönül hasrete bulaşmalı,
Ne de bile bile ateşte yanmalıydı.
Ne bunca gözyaşı akıtılmalı,
Ne de sevda yolculuğunda tek başına yol alınmalıydı.
Bu aşk fazlasıyla yalnızdı.
Ben O'nu gönül sesimin öznesi bilmişken,
O çoktan cümleyi bitirmişti.
O benim rüyalarımda bile yolunu gözlediğimken,
O beni göz ardı etmeyi seçti.
Ben O'nu gülen bahtım, alın yazım saymışken,
O gönlüme matemi serpip, bağrıma ayrılığı sapladı ve gitti.
Bu aşk bize fazlasıyla büyüktü.
Bu aşk hiç bize göre değildi....
Kayıt Tarihi : 29.9.2024 15:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!