Bu Aşk Burada Biter … Bir Şiir / Bir Yorum

Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim
Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver
Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim
Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider

Bu hatıradır şimdi dalgın uyuyan şehir
Solarken albümlerde çocuklar ve askerler
Yüzün bir kır çiçeği gibi usulca söner
Uyku ve unutkanlık gittikçe değişir

Yan yana uzanırdık ve ıslaktı çimenler
Ne kadar güzeldin sen! Nasıl eşiz bir yazdı
Bunu anlattılar hep, yani biten bir aşkı
Geçerek bu dünyadan bütün ölü şairler

Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim
Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver
Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim
Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider

ataol behramoğlu

“Bu aşk burada biter”

Biten bir devrimcinin aşkıdır. Devrimci, “yapışkan” bir âşık değildir. Onun için aslolan hayattır. Bir şeyleri paylaşmaktır insanca. Aşk, çok özel bir duygu ve başlı başına bir değerdir. İki insanın ilişkisi bitmişse bu bir tür ölümdür. Kızılderililerin ağaçların, ceylanların, ovaların bir ruhu olduğuna inandıkları gibi devrimci de “aşkın bir ruhu” olduğuna inanır.

Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim
Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver
Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim
Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider

Devrimci insan, romantiktir, duygusal ve coşkulu… Hayatı, insan ilişkilerini, yaşama biçimlerini yeni ve insana yaraşır biçimde yeniden düzenlemek ister. Bu hayat böyle rezil yaşanmamalıdır ona göre. Büyük emek vermiştir bu aşka. Sevgi emektir. Her şeye rağmen akort bozulmuşsa, olmuyorsa “Bu aşk burada biter.” Devrimcinin şair yüreği, “ev kimin olacak, araba kimin olacak? ”la ilgilenmez. Bunları “küçüklük” sayar. O, aşkını yitirmiştir, gerisi bozuk paradır, uğraşmaya değmez.

Onun coşkulu, çocuk yüreği artık alır başını gider. “Cebimde revolver” sözü (her ne kadar savcılar aksini düşünse de…) onun silah taşıdığına delalet değildir. Devrimcinin silahı, dünyayı değiştirme düşüncesi, gücü ve enerjisidir.

“Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim
Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider”

Ozan, bu aşka o kadar bağlanmıştır ki, bütün dünyası yok olunca mahzun, yollara düşer. Dışarıda akıp giden bir hayat, “bir nehir” olduğunu yeniden keşfetmektedir şimdi. Şair, bu nehre yeniden dalmak, bir başka noktadan yeniden başlamak niyetindedir.

Bu hatıradır şimdi dalgın uyuyan şehir
Solarken albümlerde çocuklar ve askerler
Yüzün bir kır çiçeği gibi usulca söner
Uyku ve unutkanlık gittikçe değişir

Sudan çıkmış balık gibidir. Şehir, uzaktan dışarıdan bakıldığında kendi halinde akan bir nehir gibidir. Şair, uzaklaşırken anılar da solmaktadır albümlerde… Eski mücadele günleri solmaktadır. Sevgilinin yüzü, “bir kır çiçeği gibi” yavaş yavaş solmaktadır. Uykular başkadır şimdi sevgiliden uzakta, unutkanlıklar başkadır…

Yan yana uzanırdık ve ıslaktı çimenler
Ne kadar güzeldin sen! Nasıl eşiz bir yazdı
Bunu anlattılar hep, yani biten bir aşkı
Geçerek bu dünyadan bütün ölü şairler

Sevgiliyle yaşananlar son bir gayretle anımsanmaya çalışılır. “Islak çimenlere uzanılan anlar”, “sevgilinin taze güzelliği”… birlikte yaşanan, her anı anlamlı bir yaz… Şair, yaşadıklarını şiirleştirmektedir. Zaten, bütün eski şairler de bu yaşanmışlıkların güzelliğini kalıcılaştırmak, unutulmaz kılmak istememişler miydi? Ön tekerleğin arkasından gitmekte olan bir arka tekerlek gibidir şimdi. Usta şairleri daha iyi anlamaktadır.

Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim
Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver
Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim
Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider

Şair, kendi kendine söylenir gibidir:”Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim / Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver/ Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim / Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider…