Sensizliği içiyorum bu aralar,
soğuk bir çay gibi.
Bütün iyilerimi, tek başına olan nasılsın sorusuna sığdırıyorum.
Nasılsın sorusuna iyi cevabını vermem, beni bile inandırmıyor.
Vazgeçtim her şeyden, mesela sevmekten, mesela güvenmekten ve bir mesela da herkeslikten.
Yalnızlığı seçiyorum bu aralar.
Ismarlama sevgilere tahamülüm olmuyor.
Bir kimsesizlik uçurumunda yürüyorum bu aralar.
Bir adım ilerimde tahta yok, geriye gidebilecek tahta bırakmışmıyım ondan bile haberim yok.
Ve bir nasılsın sorusuna daha iyiyim diyorum bu aralar.
Sade ve tatsız bir iyiyim kelimesinden ibaret her şey. Bütün hayatımı bu kelime ile geçireceğime inanıyorum bu aralar.
Öyle iyiyim dediğime aldanmayasın sakın, üzgünüm, kırgınım, halsizim, yorgunum.
Ve bunları bildiğini bile bile, yine de iyiyim kelimesinden vazgeçmeyeceğim.
Nasıl olsa ne hâlde olduğumuzdan kimsenin haberi yok. Ayakta durmaya çalışıyorum bu aralar.
Kas sistemim isyan etmiş vaziyette.
Ne yapsam da, ne etsem de, eski gücüne geri dönmüyor. Bir zamandan sonra, ben de vazgeçiyorum ondan.
Sensizliği içiyorum bu aralar, soğuk bir kahve gibi, şekersiz, tatsız bir damak tadında.
Kimsesizlik uçurumunda gezini veriyorum bu aralar. Sensizliği içiyorum sadece, tatsız bir damak tadında.
Kayıt Tarihi : 5.5.2021 23:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!