Şaşkınım bu aralar.
Dünyaya dar bir pencereden bakıyor, kime neye inanacağımı bilmiyordum.
Söylenen sözler, gördüklerim hep doğruydu benim için
Aptal mıydım?
Hayır sanmıyorum.
...O halde neydi beni böyle kötü etkileyen, suskunluğuma sebep neydi?
Dünyamı acımasızdı, yoksa insanlar mı?
Sanırım gönül üzgünlüğü, kırgınlıklardı buna sebep
Ve kahrolası yalnızlık.
Aslında yalnız değildim tabi, sevenlerim ve sevdiklerim vardı
Ama o ruhunu yalnız hissetme duygusu varya, sanki evrende tek yaşıyormuşsunuz gibi
Güneş doğduğu andan, ertesi sabah tekrar doğana kadar ki yalnızlık
Acıtır içinizi
Dediğim gibi şaşkınım bu aralar...
Neşe eser Turhan
26.01.2011
Kayıt Tarihi : 10.8.2011 00:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)