Bir su damlası avuçlarımın içinde gözlerin
Bir an var oluyor, içimi titretiyor
Bir an da kayboluyor izi kalıyor geride...
Yolların, dağların ardında yüreğim....
Adım attığın yerde ayaklarım
Tuttuğun, dokunduğun her cisimde ellerim.
Yokluğu hissetmek mümkünmü böyle doluyken ruhum seninle
Aklıma düşüyorsun hiç olmadık yerde
Alt üst oluyorum bir anda
İçim titriyor; üşüyorum
Sesini duymak istiyorum...
Gecelerini ne sen sor ne ben anlatayım bu şehrin
Başımı yastığa koyduğumda
Uzanıyor yokluğun boylu boyunca yanıma
Küçük bir tebessümle hayalin geliyor ardından uykuya dalıyorum...
Sokak çocukları gibi hissediyorum bazen kendimi
Üstü başı yırtık, elleri boyalı, yatacak yeri olmayan
O canım cocuklar gibi
Yokluğun evsiz, barksız bırakıyor beni...
Her güne merhaba diyen güneş gibiyim bazen
Her yeni güne doğuyor, hasretini biriktiriyorum geceye
Ve her gün biraz daha çoğalıyorsun içimde...
Tan vaktinde buluşuyorum gözlerinle semanın...
Gökkuşağı oluyorum, binbir rengin karışımı
Meltem rüzgarı dağıtır kokunu
Avuçlarımın arasına getirir...
Ölümsüzleriş o an
Gözlerimi gözlerine açtığımda
Sen yanımda olduğunda
Ve
Bu an için katlanıyorum her türlü yokluğuna....
26.09.2002
Ayfer ErsoyKayıt Tarihi : 14.12.2005 17:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrikler..
Gözlerimi gözlerine açtığımda
Sen yanımda olduğunda
Ve
Bu an için katlanıyorum her türlü yokluğuna....
aşkın işte en güzel yanıda bu olsa gerek ...acılara yokluklara sırf sevgili için katlanmak...şiirinizde de bunun tamamını zaten yürekten hissediyoruz...yüreğinize sağlık...
TÜM YORUMLAR (3)