Bu An Değil, Her An! Şiiri - Dilara Yıld ...

Dar bir aynada, sen kendini izliyorsun
ben seni...
konuşabildiklerim
sustuklarımın olsa olsa ancak onda biri!
göz göre göre ateşe veriyoruz kendimizi,
sanki artık içinde o olmayınca bir anlamı yokmuş gibi,babadan kalma yadigar evi...
işte bütün kartlar açık.
herşey apaçık ortada, ikimizde darmadağınık.
biliyoruz aslında bir gün geçecek.
geçmek zorunda.
ama... diyoruz,
öyle bir yerde kalsaydıki izi
her aynaya baktığımızda vurmasaydı gözümüze acı yansıması...
sonralarda bu yazdıklarımza gülebilseydik.
belli mi olur, güleriz belki.
sen bir şiir okursun
ben bir melodi mırıldanırım
yad ederiz bu günleri...
hala NEDEN diyorum biliyor musun...
hala, neden...
çok mu itaatkarız, çok mu pasif
çok mu korkağız, çok mu ezik...
aslında hiçbiri değiliz...
bu, bizim hayat karşısında gösterdiğimiz
en adaletsiz kabullenilmişlik.
keşkelerle mi daha kolay geçer bir ömür
pişmanlıklarla mı?
ikisinden biri kalacak bize...
ve kıyamayıp pay etmeyeceğiz aklımızca birbirimize.
ama ikimizde bölüşeceğiz ikisinden birini tam orta yerinden...
yutacağız,
ama süzülmeyecek yürekten.
boğaza takılıp ne inmeyi ne çıkmayı beceremeyen bir yumruk gibi
alışacağız varlığına ve bir süre sonra o olmasa eksiliği olacak sanki...
bir eski Türk Filmi klişeleşmişliği var bu hikayede
dur!
senaryoda bir yanlışlık olmalı ve sonunu baştan yazmalıyız.
böylesi daha güzel olur.
seviyorum senin cümlelerinle oynamayı ve yeniden şekil vermeyi,
o yüzden
Bu an değil
HER AN
ÖMRÜMÜZCE İLK VE SONDUR..!