Bu Akşamlar Şiiri - Ayhan Kocabay

Yine başım dumanlı bugün deli doluyum
Gözlerimden yaşları döküyor bu akşamlar
Tutulmayı bekleyen sanki yetim koluyum
Kara bulutlar gibi çöküyor bu akşamlar

Bu dünyanın düzeni hep böylemi oluyor
Menekşeler laleler dallarında soluyor
Baktığında maziye hep gözyaşı kalıyor
Umudumu kökünden söküyor bu akşamlar

Ne sevdalar yaşandı bu garip gecelerde
Sırlar saklıdır bazen sözcükte hecelerde
Yalnız kalıyor insan dermansız acılarda
Düşündükçe boynumu büküyor bu akşamlar

Kelimeler yetersiz tarifi kolay değil
Bozulmuşsa üstüne atılan kalay değil
Bir hadise bir vaka sadece olay değil
Ümidini yitirmiş bakıyor bu akşamlar

Gönül tarif dinlemez deli dolu taşıyor
Ne zaman akşam olsa başım öne düşüyor
Ayazda kalmış gibi şu yüreğim üşüyor
Şu canımı çok fena yakıyor bu akşamlar

Uzak yollar gibidir gittikçe uzaklaşan
Sanki bir kara bulut üzerime yaklaşan
Değdiğinde kedere daha fena sıklaşan
Hevesimi kursağa tıkıyor bu akşamlar

Duygunun en yoğunu yüreğim harda gece
Çıkılmaz engellerde sızlarım darda gece
Her gün keder elemde acılar vur da gece
Ruhumu bedenimi sıkıyor bu akşamlar

Bırakmıyor hüzünler bırakmıyor peşimi
Cendere de bir acı sıkıyor hep döşümü
Kara bir kabus gelip sarıyor şu düşümü
Hasreti üzerime yıkıyor bu akşamlar

Ayhan Kocabay
02.03.2019