Bu akşam, dolunay vardı.

Efkar dolu da içim,
ve bir çırpıda indim sahile bu akşam,
oturdum denizin en kuytu bir kenarına,
daldım kaybolup gitmiş geçmişime,
düş kurdum,geçmişi aradım denizin içinde,
o sahilin o kuytu bir köşesinde,
oturarak.

Dolunaya vardı,baktım,
ve esen rüzgarların sesini dinledim,
dertlerimi döktüm, denizin sularına,
grı renkli yakamozlar’da, buldum arkadaşlığı,
onlar derdimi dinlediler, ben durmadan anlattım,
gece boyu yanan dolunayın aydınlığında,
bu gece,o denizin kıyısında.

Ne kadar çok, dolmuşsa içim,
geçmişi ne kadar da çok özlemişsem,
birer birer canlandı döküldü, o yerde bütün anılarım,
gözlerimden akan yaşları denize bıraktım.

Dolunayın yüzünde gördüm,
o gece,sevdiğim kadını,
özlediğimi,ve yanıp,yanıp tutuştuğumu anladım,
haret acısını yaşadım.

Hele anılardan biri vardı ki bunların içinde,
en çok da ona ağladım, o akşam ben,
en çok o anım ağlattı o gece beni,
o mehtablı dolunaylı gecede,
yakomozlarla arkadaşlık ederken,
onlar o kuytu kıyıda, derdimi dinlerken,
geçmişi özleten,en çok o anımı yaşadım,
bu akşam deniz kenarında,
dolunayın altında,yakomozlarla arkadaşlık ederken,
ben içten,içten ağladım.

A.Yüksel Şanlıer
08 Mayıs 2009-05-08
Antalya..