Bu Akşam Bende Kal, Sonra Gidersin

Bu akşam bende kal, sonra gidersin
bırak tanıdık ellerini yalnızlığıma,
Gözlerini uzakta tutma sakın
bakışların üşür.
Altındaki acılarımız ne kadar da benziyor
Hadi saçlarını yüzüme düşür.
Tut ki çocuğuz, ışığa yürüyoruz
Daha dokunmadık ateşe
ve elimizi neyin yakacağını bilmiyoruz.
Bütün mal varlığımız, el yapımı oyuncaklarımız
Ve öpüşlerimiz, pembe bir utanç bırakmıyor
yüzümüzde henüz.
Gözümüzün değdiği her çiçek allı pullu, yayılıyor
baharın yamaçlarına
Meyveler iki düğme daha açıp göğsünden,
yeni tomurcuklar ekliyor ağaçlarına.
Tut ki çocuğuz, ışığa yürüyoruz
Gelincikler makyajsız da kırmızı
Ve şiirler
Bir oksijen gibi köpürtmüyor yaralarımızı.
Bu akşam bende kal, sonra gidersin.
Açılmadık şiirlerimi al üstüne.
Anlıyorum çok bozgunlar,
yenilgiler görmüşsün.
İstersen ağla biraz,
kılcal sızıların toprağa düşsün.
Ama sonra sil yorgun gözlerini,
omuzların doğrulsun.
Dökmeyelim zamanı yerlere bu gece olsun.
Bir tutsağı kurtaralım, bir çiçeği sulayalım,
Bir sevinç olalım gel, gözlerini kapamazsın.
Sabaha bahar üstüne üstüne gelecek
tek başına yapamazsın.
Nasıl da gözümü alıyor bakışların,
18 yaşım mı gönderdi seni?
Tuttun nerelere götürdün beni.
Bak yüreğin çatırdıyor usul usul
arınıyor demirleri pastan
Gerekçesiz de işgale açığım artık
Bu akşam yüreğim Afganistan...