Bu Akşam Şiiri - Kadir Yavuz

Bu akşam
Her zamanki gibi
Yine hüzünlüyüm...
Ve yine karanlık bir yönüm...

Bu akşam
Belli ki,zifiri karanlık olacak gibi
Köz düşmüş yüreğimin orta yerine
Yanıyorum'Yangın var'diyemiyorum...
Karanlıktan mı ne?
Gagasıyla su getiren serçeyi göremiyorum.
Mum ışığından medet bekler oldum
Sabahı iple çeker oldum...

Bu akşam
Yine şehir anlamsız gelmekte
Kaldırımlar sessiz,ben sessiz,odam sessiz
Ve bir rüzgar esiyor bilinçsiz...
Hoyratça harcıyor nefesini,
Geceyi katletmeye hazır gibi...
Seyrediyorum sonuç hüsran
Pencerede kala kalıyorum
El mahkum ve göz çaresiz...

Bu akşam
Alaca karanlıklar arasında
Bir yaralı ceylan gibi
Bir önceki akşamı arıyorum
Var saymıyorum bu akşamı
Sıyrılıyorum karanlığın pençesinden
Ve
Sabahı görür gibi oluyorum...