Bu akşam… Şiiri - Ahmet Elmalı

bir başkayım bu akşam uğramayın yanıma
içimi kadehlere dökerim dertlerim sağımda
aklım başımda değilki aramayın sormayın
yoksa üzülür içlenir mezelere bakar ağlarım

içim çekildi gözlerim doldu sonunda
tüm anılarım yanımda dertli masamda
hayatım kaldı aşkımdaki son bakışta
kanayan gözler sitemli artık mutluluğa

fatihin kayıkları tam önümden geçiyor
mehmet akif marştaki son dizeyi yazıyor
tam arkamdaki yavuz kıbrıs a yüzüyor
solumda mahçup safiye Atatürk'e söylüyor

zaman bir su gibi çağladı kurak gönlümde
geleceğe baktığım aşkım sevgilim nerede
aldığım nefeslerin yarısı kaldı geçmişte
gözlerim karşımda oturan zeki mürende

yeni ufuklara doğru açtım buruk gönlümü
bıraktım hüznü kederi çektim ileri gözümü
bakamadım saramadım doya doya ömrümü
açılan yeni kapıda münir nurettin bekliyor

masamın ortasında duran koyu siyah laleler
kanayan mazimi içlenen ıtri ye şikayet ederler
kulağımda çınlayan güftenin son bestesiyle
verdiğim her nefesi almadığımı söylerler

atatürk ayakta şimdi safiye ona eğilirken
zeki müren teknede adalara selam verirken
fatihin ak melekleri haliçe zaferle inerken
siliniyor gece günün habercisi boş şişeler

pencereden sızan umutlarla dolu ışıklar
yerdeki toz tufanını havalara uçururlar
zaferlere mehmet akifle koşan yürekli eller
kanda parlayan ay yıldıza nasılda iç çekerler

hamiyet makberlerden artık çok uzaklarda
yavuzun elleri açık ayak bastı kıbrısa
zeki müren sağımdan kalktı geçti soluma
alarak beni gittiler geleceğin en sonuna