Bu Akşam ,,,,, Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Bu Akşam
Bu aksam yine düştü sensizlik rüyalarıma
Hayallerim boynu bükük oturdu karşıma
Hüzün kaplı yarınlarım kayboldu gözlerinde
Oturdum banka, yaktım ard arda sigaraları
Tutuştu umutlarım köze döndü
Saatler vurdu durdu saçlarının esintisinde
Sensizlikle dolaştım
Ve
Sabahın ilk ışıkları ile dans eden bir kadın
Oturmuş sahilde şezlonga
Seyre dalıp denize, sanki yaşanmışlıklarını atıyor dalgalara
Elinde güller bir bir koparıyor
Koparirken durmuyor gözyaşları
Sanki yüreğinden hayallerini söküyor
Anılarının çığlıkları ile
çaresizlikleriyle ürkek ürkek yürüyor
bedenine agır olan aşkın ızdırabını
mırıldanıyor gecenin son demine bırakıyor
göz kapakların altına gizlenen özlemlerini kırıyor
merdivene çıkarken önce duraklıyor
ve gülümsüyor sonra
gökyüzünün ahenkine bakarak
Kaldırım kenarındaki Demirlere hasretini bağlıyor
Yorgunluğunu atıyor
Rüzgara bıraktığı resimle
Kolları açarak sanki bozkırlarda süzülüyor
İşte
O an içime bir ürperme oturdu
Gözümün önünde sensizlik
Yıkıldı çötü ayaklarım toprağa
Gözlerimin altında kapalı kalan rüyalarım soldu
Gecenin son batımında idam sehpası oldu
Kaç kadın tanıdım ki hayatta
Topu tpuna üç kadın tanıdım
Yaşam sevincim limanım olan
annem
Nefesimi ayrılığıyla delen vazgeçemediğim
Sen
Birde ömrümün son deminde rüzgâr olup serinleten
Bir kadın
Ah kadın
Nerdeydin ulaşılmazda mıydın?
Geç tanıdım
Son yolcuğun otobüsü kalkarken
Ama sevdim seni de
Sensizliğini de kattım son bavuluma
Doldurdum tüm azığıma sensizlikleri
Üçünüzüde sevdim kadınlarım üçünüzü sevdim
Mahmut ÇİÇEKDAĞI