Bu Akşam Şiiri - İlyas Ayyıldız

İçim yine dolu bu akşam, Ruhumda ki dinmez fırtınayı nasıl anlatsam? Yeter mi kelimelerin gücü acaba, Adı konmamış duyguları anlatmaya kalksam! Bir yanım yanarken, donmakta öbür yanım, Yaman esen bir anaforun tam ortasındayım! Savrulur yapraklar, kırılır dal budak, Yıkılır içimdeki orman, bense fidanların yasındayım. Gurbet benim en güzel yıllarımı çalarken, Ben kendimi arıyorum, hala vakit varken! Kimimiz perakende, kimimiz toptan, Fiyatımız ne acaba? Üç otuz paraya pazarlanırken! ? Bir yanık ciğer kokusu kanırtırken burun direğimi, Büken ne yahu benim çelikten bileğimi? Bağlarım neden bozuk, dallarım neden meyveye hasret? Kim kopardı gülümü? Kimler soldurdu sümbüllerimi? Kimler yokki bu kırık dünyamda bu gün kimler! Kah buradayım, kah zihnimde çocukluğumdaki günler! Bombalar patlıyor içimde, iç dünyam parmparça, Burası gurbet değil gülüm, buraya gelir ancak sürgünler! Bir yaşlı Çingene Kadın kolunda içi gül dolu bir sepet, Yüzünde gülücükler, daha kocaman ve demet demet! Ve yılların getirdiği kahrın, çilenin izleri, Bir tünelin ucuna yürüyor; halinde sabır... halinde metanet! Bense hala benimle boğuşmaktayım, Alem ikinci uykusunda, ben inada ayaktayım. Önümde serili nimet, üstelik örtülü bir dam! Ruhum yapayalnız, ben bir serseri ve ben sokaktayım! Padişahım Sana arzuhalimdir, ayan ve açık, Kullar Senin gibi olamaz, bizim aklımız hep dolaşık! Senden gelecek her katreye muhtacız ya biz, Sana sevdalı gönülleri eyle her daim sadık!