Bu akşam
Çaresizliğin üzgüsünü yazacaktım
aklımdan bin bir anı geçti
bin bir yaşamak dizildi peş peşe yaşamadıklarıma
yaşamadıklarım bin bir umut ufkumda açtı
gittim güllerime baktım başka rüzgâr eser mi renklerinde diye
bir elin kapalı gözünde ışık aradığını gördüm
çaresizliğini gördüm kirpinin dikenlerine dolaşmış yılanın
çaresiz kaldım kötüyü kötüden kurtarmakta
gerilerde kalmış bir başka yolda bir başka anıda duraksadım
iki kadını bir kova su adına saç saça örgüleştiğini gördüm
sevişmenin umudu dolacaktı kovalarına
arzularına engeli yoluyordu elleri bir başka başın saçlarında
ve ben çaresiz kaldım namus korkusunda
ben çaresiz sevmelerin gizli yaşantısını da gördüm
korktu yasak aşklar bu yaşantının gizinden
günahlar günahlığına sığdıramadı
ağladı giz giz oluşuna…
ve yine insanın insan oluşunun şüphesine gittim
birini komşunun samanlığına yanan sigarasını atarken yakaladım
yükselecek alevlere gülümsüyordu gözleri
hissedince elimi ensesinde
çöktü dizleri
bu akşam
çaresizliği yazacaktım çaresizliğin acısında kavrularak
sesini duydum uzaklardan bir umut
biraz kahır vardı tellerinde, biraz da beklenti
tek çarem
çaresizliğimi sevmekti.
Kayıt Tarihi : 18.8.2008 03:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
çaresizliği yazacaktım çaresizliğin acısında kavrularak
sesini duydum uzaklardan bir umut
biraz kahır vardı tellerinde, biraz da beklenti
tek çarem
çaresizliğimi sevmekti.'
Yalanı, yılanı sevmekten iyidir.
selam ve sevgilerle
Seyfeddin Karahocagil
TÜM YORUMLAR (20)