Bu adam Şiiri - Ertuğrul Temizyürek

Bu adam senin baban dedikleri zaman
Yandı yüreğim yine, yine yıkıldım canan
Ben babamı bildim ama bilinmedim
Sevdim ama sevilmedim
Yandı yüreğim yine, yine yıkıldım canan
Oysa boşuna akıp geçmiş bunca zaman….

Gözlerine bakardım hep, gözlerimi kırpmadan
Sevgisini yüreğime sığdırmaya çalışmakla geçti zaman
Her kızışında suçu kendimde bulurdum, kahrolurdum
Nerde hata yaptığımı aramakla geçti ömrüm
Çocuk aklımla neden sevilmediğimi anlamaya çalışırdım
Gizlice yorganın altında ağlardım,
Göz yaşlarımdan utanırdım nedense
Ama sevmekten hiç usanmadım
Bir şey istese de yapsam diye beklerdim tetikte
Ama her yaklaşmaya çalıştığımda
Uzaklaşıyordu benden her defasında
Mesafeleri kapatmaya çalışmakla geçti ömrüm
Köhne bir gemi gibi duygularımda battım
Göz yaşlarımda çürüdüm
Bu adam senin baban dediklerinde
Yandı yüreğim yine, yine yıkıldım canan
Ha sokakta ki tanımadığım adam
Ha zavallı babam
Ne farkı vardı ki başkalarından….

Ben babamı taştan, topraktan bilirdim
Çamurdan yapardım bazen
Bir kalp takardım ki görsen, kocaman
Beni sevsin benle mutlu olsun diye, babam

Olmadı be canan olmadı
Yine sonum hüsran
Hep benden alıp götürdü zaman
Benimkisi boşa kürek çekmek….
Boşuna üzülmekmiş inan
Şimdi;
Viran olan duygularım
Yıkık dökük bir beden
Kum tanelerine dönüşmüş
Bir yürekten oluşmaktayım
Ben buyum işte canan
Hiç sevilmeyen ve sevilemeyeceğini anlayan
Bir garip adamım ben………..