Bu Adam Şiiri - Muzaffer Arslan 2

"Ay Hanım'a âşık kitaplar sevgilisi
Bir gençliği arıyor, hiç bilmez ki kendisi…" A.K. Ş

Ve bir gece daha uyumadı
Bu adam.
Sabah koyu kızıl bulutlarıyla
Ak düşmüş şakaklarına
Hüzün getirdi.
"Sabır! " dedi bu adam.

Tâ ötelerden gelmişti.
Yorgundu yani...
Nice beş binler görmüş
Kocaman kocaman
Kitaplar okumuştu.
Dokunsalar ağlayacaktı.
"Şükür! " dedi bu adam.

Bunca dert arasında
Yalnız olmak isterdi.
Gülücükler dağıtır
Hep kederler dererdi.
Tan yeri ağarınca
"Zikir! " dedi bu adam.

Esaret zincirleri akıllara süs olmuş
Gençler heves peşinde
Kitaplara küs olmuş.
Bu adam neylesin ki
Çarklar böyle dönmekte.

Açtı ellerini Mevlâ'ya ağlayarak.
Ya Râb! Asım'ın nesli nerde?
Mehmet'ler hep mahkûm mu?
Serden geçen yürekler
Neden korku içinde?

Bir akıl ver Allah'ım!
Okuyup öğreneyim.

Asım neymiş? Mehmet kimmiş?
Serden bile geçeyim.
Ya Râb! Ya Râb!
Bir akıl ver bir gönül ver
Ki bu sırra ereyim.
Yüreklere, zihinlere,
Ummânlara gireyim.
Gerçek neymiş okuyup öğreneyim.