Hayalimdeki resimlerinden tüm hüzünleri sağdım
Ve ağlayabildiğim kadar ağdım gözlerinin üzerine,
o esriten gülüşlerine.
yitik sesine sarılıp güz’ü bekledim
gelmedi...
Ağzımda,dudaklarının son kıvrılışlarına dair
yitip gitme ezgilerinin izleri duruyor
yağmurun vurduğu zifiri gölgeme s-esin doluyor
dudaklarının arasından sızıp usul usul tenime değiyor
ve ardından başlıyor kanamaya yitik hüznüm;
ses yitimine, bellek üşümesine,kalp esrimesine iyi gelir güz,
bir de sen diye bekledim güz’ü
geelmedi...
Sesime sızıyor hüznümün acısı,
Gözlerine sinmiş bu ağır yalnızlığı alma avuçlarına
Al götür kendini benden,bu acıda benimle varolma
Yaralanır gülüşlerin,incinir yalnızlığın
Sessizliğimin zehrini tenine sarma.
Değmesin dudaklarına,düşlerine kanayan sesim
Kanatır dudaklarım dudaklarını
dayanamaz olurum işte buna.
Sen gül,
gül ve yaşa,bu acıda benimle varolma
bana bırak düşlerini giderken birde gülüşlerini
tadamadıysam da öpüşlerini sen yaşamayı unutma ey sevgili.
Kayıt Tarihi : 3.8.2005 21:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!