Bu Şiiri - Fehmi Tazegül

Suçu kendimde bulurum önce.
Ömür dediğimiz görünen rüya.
Üzülürler herkes ölüm denince,
Kimseye yar olmaz bu dünya,

Bırakalım bizler hırsları telaşı.
Anılarıyla dolu her mezar taşı.
Sevgisini bulmaz boşa uğraşı.
Senin gerçeğin ölümlü dünya.

Ölümler insanlara olmalı ibret.
Yaşam bizlere kutsal emanet.
Son nefesimizde biter o nöbet.
Olsan insan yormaz bu dünya.

Fehmi.
Tavizi verme gönlün telinden.
Kendini kolla öfkenin selinden.
Muhabbet sazını atma elinden.
Çalmayı bileni sever bu dünya.