Bu Şiiri - Mustafa Alperen Taş

Kanıyor derinden, sızlar yeri,
Dönemesem bile artık geri,
Bu, vefasız bir yârin eseri,
Ve gönül istemişti neleri.

Ne mevki istedi ne de malı,
Ancak sevgidir gittiği yolu,
Bu, vefasız bir yârin eseri,
Hep kırıldı bak kanadı kolu.

Oysa hazırlandı aşk otağı,
Serilmişti yerlere yatağı,
Bu, vefasız bir yârin eseri,
Bulmadan gitti gizli peteği

Bekleyecek öteki âlemde,
Belki mısra belki bir kalemde,
Bu, vefasız bir yârin eseri,
Bir haberim olsa da selamda.

Senin için söyler her beyanda,
Aklı karışır gördüğü anda,
Bu, vefasız bir yârin eseri,
Ömür boyu bekliyor kıyamda.

Gizli bir hazine kadar özel,
Sevmenin zamanı ise ezel,
Bu, vefasız bir yârin eseri,
Ödenmeli artık bir bedel.

Sonumuz diyerek ayrılmanın,
Gürleyip ve sonra çağlamanın,
Bu, vefasız bir yârin eseri,
Fayda etmez ki son sağlamanın.

Ve gelir bir gün sonsuz nihayet,
Yaradan yazmış hep ayet ayet,
Bu, vefasız bir yârin eseri,
Üstüne alınmasa da şayet.

Şanlıurfa; 20.11.2020; 00:40
.
.
.