Bu Şiiri - Çağrı Omarköy

Bu hayal perdesinden görülenler kadarını kat
Seyahate çık ve gezebileceğin kadarını gez
İstersen edin kendine ülke ile bir taht
Neye yarar ki biri bunu buna anlatamaz

Bu oyun ses ve netice eder iki kişilikse
Bu yaptığın aslında yapamadıkça sorgulayandır
Dünya meridyenlerle gerçekten bölükse
Salları yapanlar kendini aklına taşıtanlardır

Bu feza kader içerecekse ki bir ihtimal
Her insana gönlü kadarını buyur etsin
Anlatacaksan bir masal ki o da hayal
Ne güneşler doğar boşver sıkılan gitsin

Bu barınacak ve sisler içinden çıkacak bir devir
Allah ısmarladık ama sen yine mahsun somurtan
Yap ihtişamına boya ardını beklesin diye makber
Ne dilim razı saklambaçlara ne bizleri yaratan

Bu düşünmektir var olduğunda anlarsın
Işığın demet sayısı kadar filozof da gerçekler yazar
Söyleme şimdi anlatırsın heyecansızlıklarını yarın
Sabırsızdır başlayan her sınavdan önce karatahtacılar

Bu ben şimdi Atilla İlhan ister kanayan aşkına
Rahmet ile selamet dilemek görev boynuma
Eller bir zafere özlem boşluğa uzandığında
Genç olmak isteyecek zaman ve solmuş güller bir daha

Bu hayatta sen yine varsıl ol lafım yok maddiyata
Oku bir damlanın kurnadan göle ulaşan ırkını
Bil anla ama yapma bana çok ama çok saçma
Paylaşamayabildiğin derecede gizler sırlarını

Bu İstanbul mu bezenmiş adaletsizliğine yatmakta
Hey giden neden aldın içerimi asırlar yanmakta
Bembeyaz bir sayfa umutlara sabah olmakta
Çehreler derin surlarda nar dediğin yer mi bura

Bu ringler kısır döngüsünde yumrukları her darbe
Savaş içinde barış gibi ağlayan iki kimsesiz
Dert yok mu o zaman da yoktur harabe
Şakaklar ala bulanmışsa iklimler sessiz

Bu nesneler olmalı anahtar dedi kartal
Can pazarında niye ucuz suratlar
Kanca deride gezmeyince varlığı batar
Tartılan alınan değil sayısız kayıplar!