Brükselde-2 Şiiri - Hayri Şahin Özdemir

Brüksel’de yazdan kalma bir hava,
Aynı yüzlerle selamlaşmalarım.
Sadece yalnızlıkla yetinen otel odasında,
Başrol oynamaktayım.

İçtiğim kahvedeki şekersiz tadımda,
İngiliz Hanfendi’nin işlemeli şapkasında gördüm kendimi.
Sigaramın dumanında kızgın bakışlı,
Evladımın gözlerini,
Bir de bana el sallayan hayat arkadaşımın hayalini.

Çıkmazlarla sevişen Brüksel sokağında,
Bana heyecan veren kadını da gördüm.
Gelecek adımlarımı izledim,
Ayağımı esir almış kumandan pabuçlarımda.

O sokakta elini tutamadım,
Hem sarı hem sıcaktı o kadın,
Üstelik iki gol vardı yedi metre kalede,
Yeniktim tüm eski mağlubiyetlerim gibi.
Sadece son dakika golü geldi uzatmalarda,
Yenilmek üzere olduğumu bilerek,
Hakemle oynadım
Rengi kırmızı olan kartı düşünmeden.

Bir Brüksel sabahında,
Dudaklarımda kahve tadında özlemle,
Metronun gürültüsünde aradım kendimi,
Bulamadım
Anlayamadım

Üç yanlış bir doğruyu götürdü,
Bir yanlış iki doğruyu.
Ben de kalanları sakladım dolaba,
Gitmesinler diye.

Brüksel’den gitme zamanı geldi,
Odamın dolabında kilitli kaldı doğrular,
Hatalarsa benle gelecekmiş öyle dediler gözlerime bakarak,
Onları da uçağa almadılar.

Yalnızlığım ve tüm dostları,
Brüksel’de kaldılar.