Yaptığım her şeyden, yitirdiğim her şeyden,
şaşkınlıkla kazandığım her şeyden, kekre demirden,
yapraklardan, yalnızca birazını sunabilirim:
Korkutulmuş bir tat, bir ırmak o yakan
kartalların tüyü örter azar azar, kükürt ekşisi
azalması taçyapraklarının.
Artık bağışlamıyor beni bütün tuz,
ya da gündelik ekmek, ya da deniz yağmuruyla
tüketilmiş o küçük kilise ya da gizli köpüğüyle
kemirilmiş kömür.
Aradım ve buldum, zahmetle,
toprağın altında, korkutan bedenlerin arasında,
solgun ağaçtan bir çeşit diş
gelen ve giden altında o sert asidin,
ölüm savaşı maddelerinin
yakınında, ayla bıçaklar arasında,
karanlıkla ölmekte.
Şimdi, ortasında
değeri küçümsenmiş o hızın, hemen yanında
o ipsiz duvarların,
temelde düşmüş sonlanmalardan,
yıldızlarını yitirmişle birlikte buradayım ben,
bitkisel, yalnız.
Pablo Neruda
Çeviren: İsmail H. Aksoy
”Yeryüzünde Üçüncü Konaklama”dan
Kayıt Tarihi : 26.6.2006 00:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!