Bridge Şiiri - Erol Dal

Fakirliğim bittikçe güzelliğinde bitiyor kadın;
Seni loş bir dumanın ortasında gördüğüm en güzel çiçek kadar güzelken sevdim.
Ufkum açılınca baktım ki,
En güzel çiçek sen değilmişsin.! ! !
Bilmiyordum,
En güze,l sen sanıyordum.
Bunun için özür dilemeyi düşünürken;
Birden düştü aklım puştluk…

Madem seni en güzel diye sevdiğim için sakladım koynumda yıllarca;
En güzelini de almak hakkım…

Bu parayla alakalı....
Gönül, mönül şuradan buradan tutarlı sanki!

Değil mi zaten aşkın adı şehvet olalı
Sen bir yanda yazarsın duyulmaz,
Ben; bir yandan
Şair olalı…