Kanatlı dirsekler ve göz oyuklarıyla
Çelikten gövde heykelleriyle bu insanlar
Belirirler mi,
Bulut yığınları hazır
İfade etmek için onlara,
Bu harika-insanlara! –
Ve bebeğim bir çividir
Çakılmış, tümüyle çakılmış.
Feryat eder kendi iç yağında
Koklar uzağı kemikler.
Ve handiyse neslim tükenmiş benim,
Üç dişinin keskinliğini hissederim
Başparmağım üstünde –
Ve o yıldızı,
Ve o eski öyküyü.
O patikada kuzular ve yük arabalarıyla karşılaşırım,
Kırmızıdır toprak, anne kanı misali.
Ey ışık huzmeleri gibi
İnsanları yiyen sizler, rahat bırakın
Bu tek
Lanetlenmiş aynayı,
Kumrunun katli yanında,
O görkemi
O gücü, o görkemi.
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 12.4.2008 15:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Brasilia by Sylvia Plath Will they occur, These people with torso of steel Winged elbows and eyeholes Awaiting masses Of cloud to give them expression, These super-people! - And my baby a nail Driven, driven in. He shrieks in his grease Bones nosing for distance. And I, nearly extinct, His three teeth cutting Themselves on my thumb - And the star, The old story. In the lane I meet sheep and wagons, Red earth, motherly blood. O You who eat People like light rays, leave This one Mirror safe, unredeemed By the dove's annihilation, The glory The power, the glory.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!