Bre! Dost Şiiri - Oğuzhan Erdurak

Dost deyip de aldandık;
Objektifimizi kapatarak.
Teknolojik mazeretlere kandık
Birazda yaşanılası hayallerimize...
Bağrımıza bastık, yüreğimizi kanatarak
Düşlerimizi ipotek ettik,
Dost dedik.
Eğlendirmeyi bilemedik belki de
Unutturamadık acılarını
Hep bir şeyler hatırlattık;
Çekilen hüzünlerden, titreyen mum alevinden.
Karamsar denip de yalnız bırakıldık;
Yalnızlıktan bahsedip de yaşayamayan dOsTLAR tarafından.
Yalınlığı bile tozlu bir rafa kaldırmışlardı
Yalnızlığı anımsatır diyerek.
Dost deyip de beynimizi patlattık;
Düşüncelerimizi yineleyerek.
Marifet sanmışlar;
Seveni sevmemeyi,
Ağlayan gözlerden kaçmayı,
Hayata kapatmayı duyularını...
Dost dedik:
Sevginin bozgunculuğunu yaşadık!