Bozulmasın Bu Büyü Şiiri - İbrahim Sağır

Bozulmasın bu büyü, hiç bitmesin bu sevdâ,
Girmesin aramıza uzakta dursun vedâ.
Yüzünü görmesem de sesin yetiyor bana,
Ben aşkımı yaymışım şu bitmeyen zamana.
Senin güzelliğindir tekmil çevremde her şey,
Ben o güzellikleri terennüm eden bir ney.
Gece mehtâb yıkarken görmediğim saçını,
Duyarım yüreğimde ince ince acını.
Çizerim yıldızlarla gökyüzüne resmini,
Ay kıskanır görünce o edâlı cismini.
Dağıtır karanlığı ışık ışık gülüşün,
Bir sihirli ahenktir gönlüme dökülüşün.
Gözlerin ah gözlerin açar içimde yara,
Bir kaçamak bakışla bakabilsem bir ara.
Gülzâra girdiğin ân boynunu büker güller,
En içli nağmesini sana söyler bülbüller.
Bir kara çalı gibi girerim aranıza,
Dikenimle bülbülün son veririm nazına.
Kıskanırım canlıdan, cansızdan varlığını,
Böyle deli bir âşık bu et ve kemik yığını.
Elbette böyle olsun istemedim oldu bak,
Yak artık şu gönlümü yakabildiğince yak.
Şikâyetim olursa şu dillerim lâl olsun,
Varsa eğer üstünde her hakkım helâl olsun.
Bozulmasın bu büyü, hiç bitmesin bu sevdâ,
Girmesin aramıza uzakta dursun vedâ.

05-07-2006