Bozulduk Vesselam Şiiri - Emine Akkurt

Bende biliyorum hayal kurmayı be usta
Çok kanat çırptım umuda
Yoruldum
Kanatlarım bin parçaya bölündüde
Gecelere sığdırdım acılarımı yenilgilerimi keşkelerimi

Ayağıma çelme takan çok oldu
Düştüm tekrar tekrar yerin dibini gördüm
Ummadık yerden geldi ihanet be usta
Sonra yine sigaramı yaktım geceye sığındım

Dışarıda çocuk sesleri güneş ihtişamıyla yeryüzüne bakıyor
Ben perdelerimi çektim ruhumu karanlığa hapsettim
Saatleri unutup uyudum be usta
Bendeki çaresizliği biliyorum ki sadece gece taşır

Bir merhabasi iyi gelen kimse olmaz mı
Bir çocuğu güldürmek isteyen
Bir yavru kediye süt içermek zor mu be usta
Dışarı çıkmıyorum bu aralar sahte suretlerden korkar oldum

Anladım ki ben çok güçsüzüm
Kalbinde kötülük barındıran hırslı olan daha güçlü ve cesur
Ben yenildim kabul bedenim toprak özlüyor ölüm neden kötü olsun ki
Bak arkamıza bakmadan toprakta bıraktık sevdiklerimizi

Dirilere anlatamadığımız derdimizi ölülere söylüyorsak
Kimse hayatı insanlığı sorgulamasın
Çok canım yanıyor diri olup kalpleri ölenlerden be usta
Ölüler birbirine karıştı sözün bittiği yerdeyiz vesselam