20.06.1996 Kayseri
Karanlık bir yolculuk başlarken,
Bozulan toplumun göbeğinde,
İnsanlar birbirini unutmuşken,
Hüzünle doldu bu şehrin megası.
Bir zamanlar sevgi dolu kalpler,
Şimdi soğuk bir nefretle savrulur.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta