Karanlık bir yolculuk başlarken,
Bozulan toplumun göbeğinde,
İnsanlar birbirini unutmuşken,
Hüzünle doldu bu şehrin megası.
Bir zamanlar sevgi dolu kalpler,
Şimdi soğuk bir nefretle savrulur.
Bir el uzanırken dostça yardım için,
Diğeri hırs ve açgözlülük peşinde koşar.
Çocuklar masalların içinde büyümez,
Saldırı altında büyümek zorunda kalır.
Gençler umutsuzca bir anlam arar,
Karanlıkla dans ederken, kaybolurlar.
Toplumun temelleri sarsılmış,
Adalet ve eşitlik silinmiş anılar.
Bencil çıkarlar taht kurmuş,
Nezaket ve saygı terk edilmiş sokaklar.
Ama umudu yitirmeyelim derim,
Çünkü geleceği yeniden inşa edebiliriz.
Kalkın ve birbirimize destek olmalıyız,
Sevgi, hoşgörü ve empatiyle hayat bulmalıyız.
Bozulan toplumlar onarılabilsin,
Önce kendimize dürüst olmalıyız.
Değişim içimizden başlar,
Yeni bir dünya için birlikte ilerlemeliyiz.
Unutmayalım, her bireyin gücü vardır,
Gözlerimizdeki ateşi yeniden yakmalıyız.
İçtenlikle birbirimize bağlanarak,
Yeniden doğacak bozulan toplumu düzeltebiliriz.
Kayıt Tarihi : 14.8.2023 10:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammed Emin Yıldırım](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/08/14/bozulan-toplum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!