Boşmuş, dönüp duran dünya kendisini bozmuş,
Zamanın çarkı durmuş, akıl kendine küsmüş.
Gökyüzü artık mavi değil, griye bürünmüş,
Bir zamanlar ışık olan, karanlığa gömülmüş.
Toprak ağlar olmuş sessizce geceleri,
Çiçekler usulca döker yapraklarını.
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta