Boşmuş, dönüp duran dünya kendisini bozmuş,
Zamanın çarkı durmuş, akıl kendine küsmüş.
Gökyüzü artık mavi değil, griye bürünmüş,
Bir zamanlar ışık olan, karanlığa gömülmüş.
Toprak ağlar olmuş sessizce geceleri,
Çiçekler usulca döker yapraklarını.
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta