Boşmuş, dönüp duran dünya kendisini bozmuş,
Zamanın çarkı durmuş, akıl kendine küsmüş.
Gökyüzü artık mavi değil, griye bürünmüş,
Bir zamanlar ışık olan, karanlığa gömülmüş.
Toprak ağlar olmuş sessizce geceleri,
Çiçekler usulca döker yapraklarını.
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta