Bozulan Doğa Şiiri - Habip Altıok

"Tohum ekilmezse,"
"Masal anlatılmazsa,"
Ölürmüş...

Dokunmadım sabuna suya,
Biraz şundan, bundan yazdım.
Okuyanlar, alınmasın diye,
Havadan sudan yazdım...

Bakın yurdumuza ağalar, beyler,
Meralar öldü, otlaklar bozuldu.
Asitler, boyalar, kimyasal şeyler,
Buğdaylar öldü, ekmekler bozuldu.

Rastgele atılan ilaçlar, piller,
Zehirledi bizi denizler, göller.
Topraklar kurudu, çekildi sular,
Sinekler öldü, bataklar bozuldu.

Önce, kulağa çok hoş gelir belki,
Düğünlerde son ayar çalgı, çengi.
Gelin, kaynana, damat bilin ki...
Yorganlar öldü, yataklar bozuldu.

Eskiden yemyeşildi, dört bir köşe.
Dağlarımız gürgen, palamut, meşe.
Onu da bitirdik,hep kese kese,
Ormanlar öldü, mertekler bozuldu.

Atalık tohumları yasakladık,
Şimdi yabancıya muhtacız artık.
Nerde şu yerli biber, salatalık?
Bir ferman geldi, erkekler bozuldu.

Gidince tabiat genetik geldi,
İğne ilaç her şeyi esir aldı,
Domatesler, biberler, kısır kaldı,
Bostanlar öldü, çördükler bozuldu.

Şişme tavuklarla hormonlu etler,
Kimyasal gübrelerle, plastik petler,
Birbirine düştü, eşekler, atlar,
Öküz ölünce, ortaklar bozuldu.