Bozuk Tomofil Şiiri - Mustafa Ceylan

Nedense içim dışımı zorlar?
Yoksa bilmediğim bir şey mi var?
Ne zaman yakalansam mikroba
Ne zaman düşsem bir seraba:
-“Hop! .. Hoop! .. Trrinkk! .. Araba! ...”

“Merhaba”, doğan gün, açan çiçek!
Gölgeme bağdaş kuran böcek “maraba! ”
Hınkırsın geçen zamanı hatıralar
Solgun fotoğraflar, ölgün mısralar...
Kaç güzel sevmişiz, kaç gönül kırmışız?
Kendimizden kaçmışız neden acaba?
Hurdaya ayrıldı ayrılacak gibi nerdeyse:
-“Hop! .. Hoop! .. Trrinkk! .. Araba! ...”

Geceler düşer üstüme gülümsesem
Yıldızsız, zifiri karanlık...
Ay ışığı yaban ellerde fingirdeşir,
“gel! ” desem,
Çare olmaz, “isteyen el” yarama...
Adımız internette, şiirler deste deste
Raydan çıktı çıkacak, bekleyin,
bu son posta
Tünele dalarken tren, çarpıştı çarpışacak
-“Hop! .. Hoop! .. Trrinkk! .. Araba! ...”

Amortisörleri patlak, freni tutmaz
Camları kırık, koltukları yırtık
Modası geçmiş, kahkaha atıyor onu gören
Dökülmüş boyası, solgun bir karanfil
Yol uzun, yük büyük, çekemiyor tomofil
Hurdalığa çek gayri, çek bunu,
ey Hakkı baba!
Yalpaladığı yetmez mi zavallının,
yetmez mi acaba?
-“Hop! .. Hoop! .. Trrinkk! .. Araba! ...”