En çok yanımdayken anlıyorum yokluğunu.
İftar sofrasından aç dönen bir yetim mahcubiyeti.
Üzerimde, hissediyorum.
Yollarını ezberlemiş bir kör gibi geliyorum.
Ruhumda açılan bir yaraya düşmem an meselesi.
Ayağım seğirtiyor, Umursamıyorum.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta