Bozuk Para Şiiri - Osman Türkmen

Düşlerimizde kabus,
Nerdeyse oldu namus,
Sende dinle şimdi sus,

Adı ak, kendi kara,
Mertliği vurdu para.

Bu sirayet bu kini,
Olmaz paranın dini,
Ayyuka çıktı hini,

İçimizde bir yara,
Dostluğun adı para.

Hani sevgi arkadaş,
Kayboldu yavaş yavaş,
İkiyüzlü bu savaş,

Öldürmese de sara,
Ölümsüz mü ki para.

Az kaldı tapacağız,
Bak dinden çıkacağız,
Kazık mı çakacağız,

Kimse düşmesin dara,
Sonra yalvartır para.

Bizi silip süpüren,
Var mı ki hiç götüren,
Dolduğu zaman süren,

Kefen benzemez “kar”a
Kurtarmaz seni para.

Aşk cepte mi, kalpte mi,
Beyinde bir denge mi,
Unutturmuş erdemi,

Attığımız bu nara,
Boşuna...Her şey para.

Zenginsen durma şımar,
Cebinde para tomar,
İnsanı etmez tımar,

Aşklarda kuzen para,
Yürekte yüzen para,
Arda süzülen para.

Olmaz deme sakın ha!
Adamı bozan para.
Hiç doğru değil ama,
Dünyada düzen para.
İnsanı üzen para.