Bozuk düzen Şiiri - Enver Levent Batur

_ Gün ışığı mıydı bu üzerimdeki
yoksa bir türkü müydü rüzgârda
neden o zaman yansıttı ışığı üzerime bu egemen nefret.

_ Nihayette sürüklendi adımlarım takırtılı kaldırımlardan boşluğa
ve ıssızlığa helecanlarla titreyen yüreğim
beni çağırıyor şimdi uzaklıklar.

_ Mavi bakışların İzmir zaferi
ki bu rüzgârlardır beni sonsuzluğa götüren

ve hep o en son düşen yapraklar
ısrarla yolu gözlenen o konuğu beklediler

artık ona çatlak duvarlı evlerin kapılarındaki korkuyu göstereceğim.

_ İşte o uzaklıklarda bir gölcük var
kayalar arasında
dostumun yüreğini yanıtlayacak ölçüde büyük

gölcükten tedirgin bu gövdeler
ve aynı susuzluk

bir düzen verin artık iç hayatıma benden habersiz
sele kapılmış gibi bugün tüm imgelemim

sanki gerçek hayatta da böyleymiş gibi
o doğuştan içimde olan zindan korkusundandır diye düşünüyorum biran.

_ Bir zamanlar benden olanlar seyretsinler diye yaşananları
dönüştürün beni

bir çiy tanesi nasıl da kaplıyorsa bedenimi
uzak denizlerden
ve son tahlilde yine o boş bakışlar baki kalacak.

_ Ey kam
tek ses yok ki bu düzeni bozan!