'"Bozuk Ağız Şiiri - Ahmet Bektaş

Bozuk Ağız

“Edep, ahlak, namus” dilinde,
Muhterem, evliya!
Menfaat varsa, “Mubah” devrede…
İnsanlık nerede?

Eline erkek eli değmemiş,
Saçının kılını bile gören olmamış!
Değer mi?
Zarafet, dişilik öğren;
“Bir saat, yüz dolar”
Hayatın sillesine rağmen bak ayakta!

Ağzını bozmuş, tango kadınlar!
Ayakkabılar çantaya uygun ama
Memeler baş kaldırmış, kalçalar isyanda;
Rejimdeymiş aslında…

“Helal reyondan alınız! ”
Ak buğday ekmeği zararlı efendim…
Organik ürünler yararlı;
Organını satanlar var efendi…

Helal et.
Etmişler zaten, et kalmamış!

Mevta yatıyor, cansız;
“Hakkınızı helal ediyor musunuz? ”
Yerken sormadınız, niye?
Nasılsa yıkadınız, akladınız;
Sarıp ak kefene, Cennet’e yolladınız…
Yetime mi soruyorsunuz?

Sergide göz kamaştırıyor, domatesler;
Seçmece yok, efendi…
Çürüklerini koymasan…
Akşam pazarı, hava karardı;
Kalanlar neredeyse bedava!
Mıncıklamak da serbest;
Küfesi beş para, alırsan…
Atıkları da toplayan var!
Bir kap yemek çıkar mı, bir çuvaldan?

Yalandan, ağla/ma…
Zayıfken, güçlüydü “Hak” lılar,
Öyle söylerdi eskiler!
Şimdi “Hak” lı, güçlüler…

Kale, her zaman hedeftir
Topa tutulur, dışardan;
Yapılan, fetihtir!
Sonra tamir, içerden…

Kıvır/ma!
Tükürdünse yala/ma!
Sen yapınca iyi,
Başkasına kötü;
Kendini kandır/ma…

Gübrelikte yetişmiş, kızıl gül!
Mis kokuyor ama,
Etraf bok olmasa…

Dilenci kız, gelin olmuş,
Koskoca saraya!
Huylu huyundan vazgeçmez!
Kapı kapı dilenir, tenhada…

Bir horozumuz vardı,
Tavukları karmazdı;
Nenem kestirdi dedeme,
Ama eti tatlıydı…

Ahmet Bektaş