Boztepe’den bakınca her şey ne kadar küçük;
‘Geç kaldım’ telaşları,
‘Önüne bak’ tafraları,
‘Etiketin yarısı’ görüntüleri,
hepsi ne kadar anlamsız....
Aşıklar gibi, aşklar da küçük
Boztepe’den bakınca,
Aşıklar’ın Parkı, tersine,
Kuşlar, ağaçlar, nasıl alımlı,
Nasıl kırgın hepsine...
Sözcükler, sözlükler gereksiz,
Zaman-mekan anlamsız,
Boztepe’den bakınca...
Ne harfler var, ne bağlantı,
Doğa aynı dili konuşsa da...
Bir türkü tutturmuş ya şehir,
‘Bana, hep bana’ diye,
Bilmez ki felsefeler ne kadar bayağı,
Boztepe’den bakınca,
Ne kadar basit...
Hele insanlar,
İnsanlar ne kadar küçük,
Serzenişler, debelenmeler, öfkelenmeler,
Hiçbiri yok,
Boztepe’den bakınca...
Peki ne var Boztepe’den bakınca;
‘Yok’ların inadına:
Bir yeşil var,
Bir mavi,
Cıvıl cıvıl, dalga dalga...
Bir koku var
Yağmur ve toprağın ürünü buram buram...
Bir ses var, kornaların inadına
sessiz sessiz...
Telaş-öfke değil hüzün var
Eski Trabzon hatırına...
Peki ya insan,
İnsan ne kadar acaba,
Uzayda, tanrının gözünde,
Ne kadar ki insan acaba
Yukardan bakınca...
Kayıt Tarihi : 27.6.2006 15:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir koku var
Yağmur ve toprağın ürünü buram buram...
Bir ses var, kornaların inadına
sessiz sessiz...
Telaş-öfke değil hüzün var
Eski Trabzon hatırına... ..........derken dizelerin
finalde değiştirdi çehresini düşlerin............
Peki ya insan,
İnsan ne kadar acaba,
Uzayda, tanrının gözünde,
Ne kadar ki insan acaba
Yukardan bakınca........
Paylaşım için teşekkürler.
Nazan izmirli
46 yıldan geriye ne kaldıgına bakmak.
teşekkürler
gençliğimin uzaklıgını yaşattınız bana
hüzünlerle geçirdigim arafil boy yürüyüşlerini ahtırladım
kutlarım....
mehmet kuvvet
TÜM YORUMLAR (5)