Bozlak 07 Şiiri - Afer Engel

Gurbet ellerinde doluyor vadem
Toplanmış doktorlar dediler verem
Gardaşım olsaydı sarardı kefen
Kefensiz toprağa giriyom anam

Gel gayrı sevdiğim yetiyor çilem
Yanağı gamzelim gözleri badem
Son defa içirsen elinden zemzem
Gelmedi vefasız ölüyom anam

Gurbet eller imiş benim tecellim
Doğrulup kalkmaya yoktur mecalim
Evlat dediklerim olmuşlar zalim
Kefensiz toprakta yatıyom anam

Koca hastanede daracık odam
Olsaydı yanıma gelirdi babam
Son arzum başımda okunsa ezan
Namazsız niyazsız gömdüler anam

Derman gitti bedenimden dizimden
Derde düştüm bir romanın yüzünden
Vurdu sol yanımdan yıktı özümden
Toprakla üstüme örtüler anam

Ecelim yetince ruhum çıkınca
Kınalar yaksın haber varınca
Uzandım toprağa boylu boyunca
Ezansız selasız koydular anam

Halil İbrahimoğlu
21-01-2013 Köln