Bozlak 23 Şiiri - Afer Engel

Ecelim oturmuş döşüm üstüne
Tövbelere muhtaç tövbelerim var
Utandım kendimden korktum Hüda`dan
Ecelden titreyen kusurlarım var

Cürmümün gözünden baktım Ukba`ya
Nedamet yükselir tövbelerimden
Ah çekip inliyor herbir hecesi
Nehir gibi akan gözyaşlarım var

Kafamı vursamda şiddetle taşa
Bir faydası olmaz heyhat dediler
Tokmakla dövülen binlerce insan
Fokur fokur yanan yaralarım var

Öyle bir mekanki uçsuz bucaksız
Her baktığım alan insan kaynıyor
Hayvanı hasenat bekler kenarda
Korkudan kendini unutanlar var

Etrafda dolaşır iblis fitnesi
İmanı çalmaya fırsat gözetir
Elinde bir tası yalandan şerbet
Zemzem diye içirip kandırası var

Huzur buldum kelime`i tevhid`de
Hüda`nın rahmeti Cürmümden yüce
Ben beni bırakıp vazgeçtiğimde
Esirgeyen Rabbim,Allah var

Afer Halil Çengel
14/02/2017 Köln