Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Umarim adresine ulaşmıştır, Türkçe ve mertçe haykırışınızı ayakta kutluyorum, Aynı fikirdeyim,
en kısa zamanda bu yetim kalan şahıstan kurtulma ümitiyle
Selam ve sevgilerimle
ALLAHA kul olduk Galubelada.
Bu yolda verilmiş ikrarımız var.
Üç günlük ömriçin yalan dünyada.
Kula kul olmama kararımız var.
Biz türk milliyetçilerini hiç kimse sindiremez Bölemez kandıramaz. Teşebbüs edenlere de bedeli ağır olur Gardaşım.
Ne Türklüğümüzden,ne de Müslümanlığımızdan asla vazgeçiremezler Hocam...Az kaldı şafağa...
'HAREKET'asıl mecrasına dönecektir.Bakın yurdun dört bir yanında imzalar Ankara'ya ulaştı bile...
Yol gösterici şiirleriniz için size minnettarız...Ellerinizden öpüyorum,saygılarımı gönderiyorum...
BU DERDİ EN YAKINDAN VE ÇOK ESKİDEN YAŞAYANLARDANIM BU HEYETLE SEKSEN İKİYILINDAN BUYANA MÜCADELE EDİYORUM İNŞALLAH BU SOYSUZ TAYFA GİDER HAREKET ASLİ MERKEZİNE OTURUR KARDEŞİM SENİ KUTLARIM HAYRİ ARIKAN
hiç kimsenin hatırına bu değerlerden vaz geçmeyeceğiz hocam.
teşekkürler, yüreğine sağlık..
tebrikler......
kalemine sağlık..........
malesef catlaklar icerden olunca onarimi güc oluyor... türkiyeye türk gibi türkler degil, özü türk olan türkler gerek... tabrikler. ayten...
Yürekten bir haykırış ve aynı derecede tarihi,milleti,Türklüğü inkara bir isyan...Haksızlık karşısında susan dil olmamak adına.Teşekkürler Reisim.Ellerinden öpüyorum.
Senin gibi aksakal ağabeylerimiz her zaman bize yol göstericilik görevi yapmışsınızdır.Sizlerin sayesinde fikri olgunluğumuza eriyoruz.Sizler bizlerden daha iyi biliyorsunuz bu ulvi davanın gereklerini.Saygılarımla ellerinizden öpüyorum.Susmayan yüreğinizi kutluyorum.
İştebu gardaşım.Hay ağzına sağlık.Orhundan bu yana düsturumuz Türklüktür.Kimsenin soyumuzu ırkımızı,tarihimizi bin yıla indirgemeye hakkı yoktur.Söyleyen kim olursa olsun.Yanlış ve maksatlı söylemiştir.seni tebrik ediyorum.slm
Bu şiir ile ilgili 14 tane yorum bulunmakta