Bozkırın Orduları Şiiri - Fatih Kocatepe

BOZKIRIN ORDULARI
(pusat ile gökyüzüne harbi resmeden meçhul sanatkarlara ithafen)

Göğsü siper her daim, kıbleye duran ordu
Temiz alnı mevzide, secdeye varan ordu

İslam’ın sancaktarı, has milletin usu bu
Hakikat mı hakikat, Allah’ın ordusu bu

Ağzı köpük atların, çerinin alnında ter
Tipi olur salınır, vurunca köse mehter

Bir mefkure uğruna, yüzlerce sınır bozdu
Tarih adlı kitabı, bilmem kaç defa yazdı

Dolu dizgin atlılar, yüreklerde bir türkü
Uzanır göğe doğru,” Korusun Allah Türk’ü”

Fırtınayla adımız, kasırgayla şanımız
Yıldırımla göklere, yazılır destanımız

“Alırdık elbet “diye, ses verirdi oradan
“Denizden çok karayı, yaratsaydı yaradan“

Kurt dediğin inini, pusuyla basar mı hiç
Aş yediği toprağa, kinini kusar mı hiç

Harp dediğin sanattır, sanatların başıdır
Sanatı icra etmek, kutlu Türk’ün işidir

Sorun varsa sınırda, sınırlar aşılmalı
Kuşatılan her yeri, derhal vatan kılmalı

Atilla olur bir gün, kırbaçlar kıtaları
Kimi zaman Yavuz dur, titretir öteleri

Kudreti damarından, neşredilmiş kanına
Adalet kuşatılmış, kılıç diye kınına

Hilalle olup yıldız, kanda birleşsin diye
Toprağa devrildiler, toprak arlaşsın diye

Bayraklaşan ulviyet, ay bu, yıldız bu, kan bu
Onur için vuruşan, zırh bu, gürz bu, kalkan bu

Düşmesin diye sancak, sönmesin diye ocak
Çelikten pençesiyle, gökleri kopartacak

Ordu ki; destanlara, sığmayan yüce destan
Diz vurduğu topraklar, gör ki koca Türkistan

Fatih KOCATEPE
(SORGUN/YOZGAT)